ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΗ ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ: ΑΠΟΞΗΛΩΣΗ ΜΙΑΣ ΒΛΑΒΕΡΗΣ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑΣ

 

Ακαδημαϊκή Αλαζονεία: Αποξήλωση μιας βλαβερής κουλτούρας, που επηρεάζει σοβαρά την Ψυχική Υγεία.

Οι ακαδημαϊκοί είναι σαν πολικές αρκούδες. Ζούνε μόνοι σχεδόν αδρανείς. Αν περπατήσετε στις αίθουσες ακαδημαϊκών γραφείων, θα διαπιστώσετε ότι σχεδόν όλες οι πόρτες είναι κλειστές. 

Ζούμε μια μοναχική ύπαρξη, περιστασιακά βγαίνουμε μόνο για να κάνουμε συλλογική έρευνα ή για να ‘’φάμε’’ κανένα Προπτυχιακό Φοιτητή. 

Αλλά μερικοί από εμάς είναι επίσης ιδιαζόντως κακοί ο ένας με τον άλλο  όπως και στους μαθητές μας. Περισσότερο είμαστε σαν τις πολικές αρκούδες με λύσσα. 

Μπορούμε να ‘κόψουμε’ ή να «κυνηγήσουμε» άλλους ανθρώπους ή και τους φοιτητές/τριες μας, υποθέτοντας παντελώς αυθαίρετα ότι είναι ηλίθιοι, επειδή απλώς εξέφραζαν μια διαφορετική ιδέα  με την οποία διαφωνούμε ή προσπαθούμε να μάθουμε κάτι που  νομίζουμε πως έχουμε ήδη κατακτήσει. Και σύμφωνα με τους Darla Twale και Barbara DeLuca (καθώς και τη δική μου προσωπική εμπειρία), αυτό είναι ένα κοινό φαινόμενο. ΑΚΑΔΗΜΑ΅Ι΅ΚΗ

Τι είναι η ακαδημαϊκή αλαζονεία;

 

Όπως έδειξε ο συγγραφέας αυτής της απάντησης τόσο επιδέξια, η ακαδημαϊκή αλαζονεία είναι η πεποίθηση ότι επειδή έχετε αφιερώσει χρόνο στην εξειδίκευση ενός συγκεκριμένου θέματος, αυτό σας καθιστά ανώτερους από τους άλλους ανθρώπους. 

Η ακαδημαϊκή αλαζονεία μπορεί να είναι εξαιρετικά επιβλαβής - όχι μόνο σε προσωπικό επίπεδο- αλλά και στην επιστημονική πειθαρχία στο σύνολό της. 

Αποθαρρύνει νέες γραμμές σκέψης ή αμφισβητεί την καθιερωμένη πεποίθηση και  ταυτόχρονα αναγκάζει όσους είναι νέοι στο ακαδημαϊκό σύστημα σε υποταγή. 

Μπορεί επίσης να πάρει τη μορφή εκφοβισμού και διωγμού  προς τους φοιτητές/τριες και να φτάσει μέχρι το σημείο  να είναι εξαιρετικά τραυματική εμπειρία για αυτούς κάτω βέβαια υπό ορισμένες συνθήκες.

Οι ρίζες της ακαδημαϊκής αλαζονείας:

Οι ακαδημαϊκοί τείνουν να ζουν σε απομονωμένους κόσμους και τείνουν να δημιουργούν ιεραρχίες. Πρόκειται για υπολείμματα παλαιότερων ιεραρχιών (βασίζονται στην μεσαιωνική πατριαρχία ή μοναρχία, θα προσθέσω). Αυτές οι ιεραρχίες ξεκινούν από το κάτω μέρος της βάσης μιας πυραμίδας, με προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές/τριες, μέχρι ειδικούς επιστήμονες ή εκπαιδευτικούς, στη συνέχεια βοηθούς καθηγητές, στη συνέχεια αναπληρωτές καθηγητές, και τέλος καθηγητές (είναι παρανόηση να λέμε ότι κάποιος είναι "πλήρης καθηγητής" - ο τίτλος είναι απλά "καθηγητής").

Είναι αρκετά ενδιαφέρον ότι όλοι αυτοί οι εν δυνάμει καθηγητές κάνουν την ίδια δουλειά. Όλοι σχεδόν διενεργούν διδασκαλία, έρευνα και παρέχουν την  υπηρεσία τους σε διάφορα ποσοστά ανάλογα με το σχολείο ή πανεπιστήμιο στο οποίο απασχολούνται.

Η κύρια διαφορά μεταξύ ενός επίκουρου καθηγητή και ενός καθηγητή είναι ότι ο επίκουρος καθηγητής δεν έχει θητεία.  Αυτό κάνει τους βοηθούς καθηγητές να νιώθουν κάπως υποτακτικοί στους καθηγητές επειδή οι καθηγητές ψηφίζουν για το αν θα λάβουν θητεία.

Οι φοιτητές και οι κατώτεροι καθηγητές τείνουν να σέβονται τους καθηγητές , όμως με την πάροδο του χρόνου, εάν οι άνθρωποι συνεχίζουν να σέβονται και να θεωρούν ότι πρέπει να αντιμετωπίζουν τους καθηγητές διαφορετικά από ότι τους υπόλοιπους, τότε οι καθηγητές συνηθίζοντας αυτή την συμπεριφορά αρχίζουν να νιώθουν ξεχωριστοί. 

Για παράδειγμα εάν διευθύνω ένα εργαστήριο ως καθηγητής και όλοι είναι υποτακτικοί σε μένα, ή ζω σε έναν μικρό κόσμο όπου είμαι ο ειδικός, είναι πολύ εύκολο να γίνω αλαζονικός.

Ακαδημαϊκή αλαζονεία και εξειδίκευση

Αν πας σε κάποια ακαδημαϊκά Συνέδρια, μπορείς να δεις όλα τα ‘’στερητικά’’ άλφα μαζεμένα. Δυστυχώς, μέρος αυτού που συμβαίνει σε οποιονδήποτε ακαδημαϊκό τομέα είναι η στάση του σώματος  πλειοψηφίας καθηγητών την στιγμή που παρουσιάζουν  πόσους μεταπτυχιακούς Φοιτητές έχουν, που και πόσες δημοσιεύσεις έχουν κάνει,  ακόμη και την στιγμή που χρησιμοποιούν πολλές λέξεις για να μειώσουν συναδέλφους τους, για το δικό τους συγγραφικό έργο  εννοώντας ότι "δεν κάνετε καλή δουλειά επειδή δεν έχετε να παρουσιάσετε αρκετή δουλειά." 

Θα πάρετε μια γεύση αυτής της δυναμικής όταν θα επιλέγετε την επιτροπή σας για την διατριβή σας. Θα θελήσετε να είστε σίγουροι ότι τα μέλη της επιτροπής σας πραγματικά ταιριάζουν και ότι η διατριβή σας δεν θα γίνεται πεδίο μάχης για παράπονα. Έχω δει τους μαθητές να παγιδεύονται στη μέση των μεθοδολογικών προτιμήσεων αρκετά συχνά, για παράδειγμα, ακόμη και όταν πίστευαν ότι οι καθηγητές συμφώνησαν για τις βασικές κατευθύνσεις του αντικειμένου.

Ακαδημαϊκή αλαζονεία και εκφοβισμός

Το Thesis Whisperer έχει ένα από τα καλύτερα άρθρα σχετικά με την ακαδημαϊκή αλαζονεία. Σε αυτήν, η συγγραφέας διαθέτει ένα σχόλιο που έλαβε στη σελίδα της στο Facebook, το οποίο περιγράφει ως «Μια σκηνή που έχω δει ξανά και ξανά.» Αφού έδωσε την παρουσίασή της, λέει, ένιωσε τσαλαπατημένη από τον επιθετικό και απειλητικό τόνο ενός σχολίου ανώτερου ακαδημαϊκού.

«… Αυτός ο ανώτερος ακαδημαϊκός με ‘’χτύπησε’’ (μπροστά σε περίπου 20 συναδέλφους) για περίπου 10 λεπτά για αυτές τις ιδέες που είχα δηλώσει ρητά ότι ήταν προκαταρκτικές… αυτό ήταν εξαιρετικά επιθετικό και, ακόμη χειρότερα, ήταν εντελώς εκτός θέματος και μη εποικοδομητικό. Δεν ήμουν η μόνη που ένιωθα ότι η κριτική του ήταν εκτός του αντικειμένου της παρουσίασης μου. Στη συνέχεια, μερικοί ακαδημαϊκοί (συμπεριλαμβανομένου του επόπτη μου) και συνάδελφοι μαθητές σχολίασαν ιδιωτικά ότι το πώς μου μίλησε αυτό το άτομο ήταν εντελώς τρομακτικό. Μερικά μέλη του ακροατηρίου είπαν ακόμη ότι μόλις τον είδαν να κάνει την κριτική του, ένιωσαν άβολα σε τέτοιο βαθμό ώστε να αισθάνονται ανήσυχοι για το υπόλοιπο της ημέρας. "

Δυστυχώς, αυτό είναι πράγματι συνηθισμένο - και απίστευτα καταστροφικό. Όχι μόνο είναι εξαιρετικά επιβλαβές για την ψυχική υγεία του μαθητή και το πάθος του, αλλά επηρεάζει και την διάθεση του να ακολουθήσει την  ακαδημαϊκή πειθαρχία, και σίγουρα είναι επιβλαβές για την ίδια την πειθαρχία και την ακαδημαϊκή συνοχή.

Καταπολέμηση της ακαδημαϊκής αλαζονείας

Υπάρχουν πολλά βήματα που μπορούμε να κάνουμε για την καταπολέμηση της ακαδημαϊκής αλαζονείας. 

Αναφορά μη αποδεκτής συμπεριφοράς
Αλλαγή νοοτροπίας

Το κίνημα Black Lives Matter και το Me Meo έχουν να μας διδάξουν πώς να επιμείνουμε να  το αντιμετωπίζουμε καλύτερα: Μιλήστε για αυτό. Αν και αυτό από μόνο συμβαίνει αρκετά σπάνια, είναι ένα βασικό πρώτο βήμα. 

 Διαφορετικά μας διδάσκουν να υποφέρουμε στη σιωπή και σε οποιαδήποτε αυταρχική κουλτούρα, αυτό το μήνυμα ενισχύεται και τείνει να καθιερωθεί ως προϋπόθεση για την ακαδημαϊκή επιτυχία. 

Τα περισσότερα πανεπιστήμια έχουν διαδικασίες παραπόνων που περιλαμβάνονται στα εγχειρίδια τους (συχνά διατίθενται στον ιστότοπο των φοιτητών). Εάν πιστεύετε ότι σας έχουν φερθεί άδικα, αναφέρετε τι συνέβη και επιτρέψτε στους ερευνητές να κάνουν τη δουλειά τους. Εάν δεν καταλήξουν σε αυτό που νομίζετε ότι πρέπει να καταλήξουν, χρησιμοποιήστε τη διαδικασία προσφυγής. 

Ενώ ο χαρακτηρισμός "tattletale"  (πολυλογάς και ασεβής) φαίνεται να ισχύει για κάποιον που θα κάνει μια καταγγελία,  ταυτόχρονα πρέπει να κατανοήσουμε πως μόνο όταν οι αριθμοί  αντιστοίχων καταγγελιών για ακατάλληλες συμπεριφορές των καθηγητών θα αυξηθούν τότε μόνο υπάρχει πιθανότητα αυτή η συμπεριφορά να σταματήσει. Εάν διστάσετε να το αναφέρετε επειδή νομίζετε ότι μπορεί να θεωρηθείτε από ‘’κακοποιός’’ μέχρι ‘’επικίνδυνος’’ , σκεφτείτε πώς θα νιώθατε εάν ένας νεότερος αδελφός ή φίλος σας, είχε εκτεθεί σε παρόμοια συμπεριφορά. 

Μπορούμε επίσης να σταματήσουμε να πιστεύουμε ότι επειδή κάποιος έχει αλαζονική στάση, στην πραγματικότητα είναι καλύτερος από εμάς. Αυτή η αλλαγή στην προοπτική μας μπορεί να είναι δύσκολη, επειδή μας έχουν μάθει να σεβόμαστε και να ακολουθούμε τους ‘’κανόνες’’ της ιεραρχίας.

Ο σεβασμός είναι κατάλληλος και χρήσιμος προς τους ακαδημαϊκούς. Η φυσική μας διάθεση για την αποδοχή ανθρώπων που κατέχουν την γνώση είναι μια σοφή πορεία προς την ολοκλήρωση της ατομικής γνώσης. Όμως αν αποδεχόμαστε τυφλά τις αλήθειες ενός αλαζονικού ακαδημαϊκού, επειδή μόνο και μόνο τις υποστηρίζει, τότε παραβαίνουμε την δίκες μας αρχές, να κάνουμε ότι κρίνουμε αναγκαίο ώστε να αποκτήσουμε και κατανοήσουμε  αυτή την γνώση.

Διαμορφώστε έναν διαφορετικό τρόπο
Δεν είστε τρελοί, ο πολιτισμός των πανεπιστήμιων είναι τρελός

Αναγνωρίστε το δικαίωμα σας να κάνετε την αλλαγή στην συμπεριφορά μέσα στην ακαδημαϊκή κοινότητα.  Λάβετε υπόψη σας πως η ακαδημαϊκή κουλτούρα είναι ή θα έπρεπε να είναι ο κυρίαρχος παρακινητής ώστε η διαχείριση των συγκρούσεων να συμβαίνει μέσω ανοικτής επικοινωνίας, ευγένειας, σεβασμού και τιμιότητας ( Creamer, 2004 ).

Πώς μπορείτε όμως να αρχίσετε να ενσωματώνετε αυτές τις ιδιότητες καθώς αλληλεπιδράτε με άλλους μεταπτυχιακούς Φοιτητές, καθηγητές και ειδικά με προπτυχιακούς που μαθαίνουν τώρα τις αποχρώσεις του πανεπιστημιακού πολιτισμού από εσάς;

Οι DeLuca και Twale υποστηρίζουν την αλλαγή μέσω της έρευνας. Το βιβλίο τους, Fakultility Incivility: The Rise of the Academic Bully Culture and What to Do About it , περιγράφει συστημικές μεθόδους πολιτιστικού μετασχηματισμού στην ακαδημαϊκή κοινότητα, μέσω συλλογής δεδομένων όλων των ειδών, από τη συλλογή ιστορικών ποσοστών εγκατάλειψης των σπουδών εξαιτίας αλαζονικών συμπεριφορών έως τη  δυνατότητα έρευνας και εξέτασης τόσο των καθηγητών, όσο και των φοιτητών. Μας υπενθυμίζουν επίσης ότι η ατομικές δράσεις ή αντιδράσεις προσφέρουν έναν δρόμο για αλλαγή , μετατρέποντας τα αισθήματα οργής  σε όπλο για να ευαισθητοποιήσουμε και να δημιουργήσουμε ένα κίνημα που θα αντικρούσει την αλαζονεία των ακαδημαϊκών.

Ό,τι κι αν επιλέξετε, να θυμάστε ότι το να αποθαρρύνεστε από την ακαδημαϊκή αλαζονεία και την πολιτική εκφοβισμού είναι λογικό και φυσιολογικό. 

Προσπαθήστε να μην αφήσετε την αποθάρρυνση να σας οδηγήσει σε κατάθλιψη και αδράνεια! 

Ίσως χρειαστεί να δημιουργήσετε ένα σύστημα υποστήριξης για να περάσετε τις δύσκολες στιγμές που θα συναντήσετε σε αυτό το δρόμο - οι θεραπευτές είναι χρήσιμη βοήθεια, όπως και άλλοι μεταπτυχιακοί φοιτητές (ακόμη και από άλλα προγράμματα), και άτομα που σας αγαπούν αρκετά ώστε να θέλουν να ζήσετε το όνειρό σας με έναν τρόπο που θα σέβεται απόλυτα τα ατομικά σας δικαιώματα και τις ελευθέριες.  

Διαβάστε το βιβλίο ‘’Το Ταξίδι του Ήρωα’’ του Τζόζεφ Κάμπελ και επανατοποθετήστε τον εαυτό σας έναντι στον ακαδημαϊκό  εκφοβισμό, δείτε το σαν «δοκιμασίες» που στάλθηκαν για να σας κάνουν πιο δυνατούς.

Αν και σίγουρα δεν πρέπει να αφήσετε τον εαυτό σας  για μεγάλο χρονικό διάστημα εκτεθειμένο σε τόσο επιβλαβείς και καταχρηστικές καταστάσεις , και να μην φανταστείτε ούτε για ένα δευτερόλεπτο  πως μια τέτοια αντιμετώπιση – συμπεριφορά, ότι σας αξίζει. Συνεχίστε να πιστεύετε στον εαυτό σας καθώς προχωράτε σε αυτήν την επίπονη διαδικασία. Και μην αφήνετε τους αλαζονικά δυνατούς διδάσκοντες ή διδάσκουσες να σας απογοητεύσουν!

 

Σχόλιο της Μεταφράστριας:

Τις προηγούμενες μέρες βρέθηκα για πρώτη φορά σε ακαδημαϊκό ‘’δικαστήριο’’ πειθαρχικού ελέγχου Φοιτητή. Ήταν μια πρωτόγνωρη και συνάμα πλούσια εμπειρία για μένα. Η αφορμή για την έρευνα και μετάφραση του συγκεκριμένου άρθρου στάθηκε η αντίδραση ενός ακαδημαϊκού την στιγμή που ήδη έχει λάβει μια πολύ αυστηρή ποινή ο πειθαρχικά ελεγχόμενος Φοιτητής.

Έχει ανακοινωθεί η απομάκρυνση του από το Πανεπιστήμιο για δυο συνεχόμενα εξάμηνα όπου στην πραγματικότητα είναι τρία, αν συμπεριλάβουμε το τρέχον που καταστράφηκε με την διαδικασία εκδίκασης να κρατά για περισσότερο από ένα μήνα.

Άρα αφού η ποινή δόθηκε και οι ισχυροί και αρμόδιοι έπραξαν κατά συνείδηση και κατά την εκάστοτε πανεπιστημιακή τους νομοθεσία, και ο Φοιτητής δήλωσε πως σέβεται την απόφαση είναι η στιγμή που όλοι θα φορέσουμε τα απαραίτητα προσωπεία της ευγένειας και θα αποχωρήσουμε από την διαδικασία.

Τότε αιφνιδιαστικά ο εν λόγω Ακαδημαϊκός νιώθει την ακαταμάχητη ανάγκη να μονολογήσει, με έναν τρόπο σκληρό, ειρωνικό και έντονα ασεβή προς τον Φοιτητή.

 Τα λόγια του δεν έχουν τόση σημασία, για μένα που παρακολουθούσα επι αρκετές μέρες την διαδικασία, όσο οι εκφράσεις και το ύφος του ακαδημαϊκού. Είχε αυτή την χαρά που νιώθουν τα πεινασμένα όρνεα μπροστά στο πτώμα, οι λέξεις του ‘’γλύφουν’’ ηδονικά τα αίματα και ανυπομονούν τόσο κατάφωρα να γευτούν τα κομματιασμένη μέλη.

Λέξεις πιρούνια θα τις έλεγα που κροταλίζουν το επικείμενο  μεγάλο φαγοπότι που ετοίμασε η ακαδημαϊκή κοινότητα με υλικό έναν και μόνο άνθρωπο. Ο μέχρι πρότινος ήρεμος και ακαδημαϊκός του λόγος, έγινε έντονος, τα μάτια του επίσης και η στάση του σώματος του θύμιζε αλλοτινές εποχές  εξέτασης (ιερής ή ανίερης).

Τον θαύμασα για την ικανότητα του να μουτζουρώσει την καλά στημένη εικόνα του, των προηγούμενων ημερών, σε ένα ρόλο που καταλαβαίνω είχε μεγάλη ανάγκη, ίσως και απωθημένο να παίξει.

Τον θαύμασα μεν αλλά δεν κατάφερα να κατανοήσω την συγκεκριμένη ανάγκη του ψυχισμού του, που τον οδήγησε σε αυτή την πράξη.

Να μην γνωρίζει άραγε πως κάποιον που τον έχουν μόλις ‘’πυροβολήσει’’ δεν μπορούμε να το σκοτώσουμε δεύτερη φορά;

Να μην γνωρίζει άραγε πως τις ύστατες στιγμές ενός ανθρώπου, η δική μας συμπεριφορά περικλείει όλες μας τις νευρώσεις και τα απωθημένα;

Να μην γνωρίζει άραγε πως η αλαζονεία δεν είναι στάση ζωής αλλά ‘’νόσημα’’;

 

Μετάφραση: Της κ.  Ιωάννας Κατσιμίγα 

Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας - iwannakk@hotmail.com 

Αποκλειστικά για το Ιστολογιο «Απολογητικά» 

https://www.blogger.com/blogin.g?blogspotURL=https://apologitikaa.blogspot.com/

Ζητήστε πρόσβαση για να δείτε όλα τα άρθρα του Ιστολογίου  «Απολογητικά»  στέλνοντας email στον διαχειριστή panagiotisnounis@gmail.com 

 

Πηγή πρωτότυπου κειμένου: https://www.beyondphdcoaching.com/academic-career/academic-arrogance/